Afgelopen maand zijn de drie jonge ooievaars uit het ooievaarsnest op Landgoed Oostergeest te Warmond geringd. Maarten Verrips doet dit als vrijwilliger van de STOK (Stichting Ooievaars Research en Knowhow) al jaren. Tot het laatste moment was niet duidelijk hoeveel jongen er dit jaar geboren waren. Het is moeilijk van afstand te zien voordat de kopjes boven de rand van het diepe nest uitkomen.
Het ringen moet ook in deze periode gebeuren. Doe je het later dan kunnen de jongen al vliegen waardoor ze niet te pakken zijn en doe je het eerder dan kan het zijn dat zij hun ring verliezen door te dunne poten.
Met een hoogwerker is de ooievaarsringer naar boven gegaan en heeft de drie jongen uit het nest getild en in een zak gestopt. Langzaam is hij met zijn kostbare vracht gedaald en in de wei zijn de drie jongen niet alleen geringd maar ook gemeten en gewogen.
Alle bijna 300 leerlingen van de basisschool “de Buitenplaats” te Warmond waren voor dit jaarlijkse festijn uitgenodigd. Vanuit de historische moestuin van Landgoed Oostergeest stonden zij eerste rang. Helaas kwam de regen met bakken uit de lucht. Gelukkig ging het niet onweren anders had Verrips zijn activiteit moeten staken.
De ooievaartjes worden in een even jaar rechts om hun poot geringd. Op de ring staat een duidelijk cijfer. Nu in het oneven jaar 2019 wordt er links geringd. Het nummer is zo duidelijk dat deze op grote afstand afgelezen kan worden met een telelens. De jongelingen leken wel verdoofd toen zij in de wei onder handen werden genomen. Dit is volgens Verrips een natuurlijke reactie. De ooievaars verstarren bij gevaar. Vervolgens werden de poten en de vleugels gemeten en het gewicht bepaald. Dit was dit jaar 3317 gram, 3300 gram en 2445 gram.
Het ouder ooievaarspaar wordt wel onrustig en vliegen rond of kijken vanaf een lantarenpaal aan de overkant van de Herenweg wat er toch allemaal gebeurt. Zij worden totaal niet agressief en als de jongen na ongeveer een half uur weer in het nest gelegd worden, komen zij al snel aangevlogen en na vijf minuten ziet het er op het ooievaarsnest uit of er niets is gebeurd. Het hele gezin is weer compleet en de jonge haasjes, mollen en ander lekkere kost wordt weer aangevoerd.
Tijdens het uithalen van een van de ooievaars kwam Verrips tot een zorgelijke ontdekking. Een van de jongen had iets om de poten waardoor ze samen gebonden waren. Na enig advies ook van boer Toop Heemskerk bleek het een verdroogde navelstreng te zijn waarschijnlijk in de wei achter gelaten door de schapen die hun nageboorte laten liggen. De ooievaar heeft deze als voedsel naar boven meegenomen en is de jonge ooievaar hierin verstrikt geraakt. Verrips kwam dus op het juiste moment en heeft de navelstreng verwijderd. Zolang het jong nog in het nest zat, kreeg hij genoeg voedsel maar als hij over een paar weken zelf in de wei voedsel had moeten zoeken, zou dat niet gelukt zijn met samen gebonden poten.
De kinderen van Warmond waren getuigen van een prachtig schouwspel. Dit zullen ze niet gauw vergeten. Het ooievaarsnest is een baken waar de school deels op uitkijkt. De scholieren zijn nauw betrokken bij het leven in de wei. De prachtige koeien van boer Toop Heemskerk waaronder meerdere Lakenvelders met dit jaar drie kalfjes en meerdere schapen zijn beeldbepalend voor Warmond, een dorp midden in de drukke Randstad.
De gemeten gegevens, het ringnummer en de locatie wordt doorgegeven aan de organisatie STORK. Daar wordt onder andere de ooievaarsstand bijgehouden maar ook komt daar de melding binnen als er ergens een ooievaar wordt gespot. Via STORK komt dan onder andere bij Landgoed Oostergeest binnen waar een nakomeling van het ouder paar zich bevindt. De afgelopen jaren zijn locaties zoals Navarra (Spanje) doorgegeven en bij terugkomst van een lange reis naar het zuiden en op zoek naar een eigen nest zijn Oostergeest-ooievaars in bijvoorbeeld Berkel en Rodenrijs, Heemstede, Santpoort-Zuid gesignaleerd.
Het ouder paar behoudt het bestaande nest. Ooievaars zijn heel monogaam. Zij blijven als paar altijd bij elkaar. Maar als er een dood gaat komt er snel vervanging.
Lucelle Leemans
